Na een lange tijd wachtten, eindelijk nog eens een blogpost. Deze post is dan ook volledig opgedraagt aan Liesbeth! Gelieve dus over alle schrijffoutten te lezen...
Het is alweer een lange tijt geleden dat ik nog eens een blog heb geposd. Dit is voornamelijk omdat ik heel veel werk heb. Capstone zit in zijn laatste rechtte eind, en daar kruipd veel werk in. Twee weken geleden heb ik mijn Subject SAT's afgelegt. Het concept is hetzelfde als de gewone SAT, alleen is het een beetje anders. Je kan zelf de onderwerpen van de testen kiezen (maximum 3). Ik hat keuze uit een hele waaier, gaande van Chinees naar Frans over Biologie en Geschiedenis. SAT's betekendt ook vroeg opstaan :-( maar dat heb ik er wel voor over. Ik heb uiteindelijk wiskunde niveau 1, niveau 2 en fysica afgelegdt. De testen waren uiteraard weeral niet simpel, en fysica was echt niet simpel, omdat het om algemene fysica ging, en ook over delen die we in de klas nog niet hebben behandeldt. Gelukkig kon ik rekenen op mijn fysica van mijn vorige jaren. Het weekend vervolgdde daarna zijn gewone gangetje.
Dit weekend was reuze-druk.Zondag avond was er een open house, een soort van opendeurdag. Daar moesten ook clubs tentoonstellen. De robotics club moest ook tentoonstellen. In de week voor de open house hebben we dan ook heel hard gezwoegt om vanalles klaar te krijgen voor de open house. Nu, dat was buiten John gerekent.
<rant>
We hadden een robotarm gemaakt, die gekleurdde legoblokjes sorteerdde. Het programmeren moesd van Mr Bruzual in Labview gebeuren. Labview is een excuus voor een programeertaal. Het is een verbind-de-blokjes-puzzel, waarbij je acties kan uitvoeren door blokjes met elkaar te verbinden en zo. Het lijkt heel hard op de programeeromgeving gebruikd om Lego NXT robots te programmeren.
Nu, op zich zou Labview waarschijnlijk nog wel gewerkd hebben, want het was mooi compatibel met het systeem dat we gebruiktten. In de handen van een ervaren Labview-er (you see what i did there?) was dat waarschijnlijk een fluitje van een cent. Dit was buiten 'den John' gerekendt. Hij heeft 2 uur liggen zoeken naar hoe je een 'sequentie' doet (doe actie B nà actie A). Na 2 uur was ik het beu en heb ik 5 minuten gegooglet en hem verteldt hoe hij het moet doen... Vandaag in robotics heeft hij hetzelfde geflikt. We hebben lange afstand antennes, en op elke documentatie-pagina staat dat die op poort nr 4 moeten ingeplugdt worden. 2 keer raden waar ze niét op ingeplugdt waren.
</rant>
Omdat het zondag avond open house was, heb ik dus mijn halve zaterdag aan de robots gespendeerdt. Nu ja, het was het waart, want de robotarm werktte uiteindelijk en zag er wel nog sjiek uit.
Nu woensdag hebben we Thanksgiving sit down dinner gehat. Thanksgiving is toch maar een raar beest hoor, het traditionele Thanksgiving meal is niet slecht, maar ik vind het een beetje overdreven. Geef mij maar wild of zo, maar dan echt wild, met een beetje spruitjes, boontjes, 'myrtillekes' en een peertje (gestoofdt :-)
Ik ben ondertussen ook nog altijd aan het lopen, nog altijd geen idee waarom eigenlijk...
Thomas
die al aan het aftelen is...
Btw Liesbeth, umadbro?
Dat vindtd je wel leuk hé, een rondje zusje pesten :-) Het kint gaad er slapeloze nachten van krijgen : haar broertje die zo op haar taalgevoel werkt. Gijse snoodard. Zij zal u dit zekers betaaltd zetten. Een foootootje van die robot en uw open house had uwen blog nog veel leuker gemaakd. Denkte daar noch eens aan? In ieder geval nog zeer vele groensels van uwe dikke vriend, en uw niet zo mager vriendin. De mammie en de pappie telen ook al af.
BeantwoordenVerwijderenGij hebt echt nogal eens veel chance dat ge daar zo ver weg zit in Amerika en dat het een beetje moeilijk is om naar daar te komen om u eventjes een paar lappen te komen verkopen. Al het haar op mijn armen staat recht, nu gaat dat weer drie weken duren om dat terug normaal te krijgen.
BeantwoordenVerwijderenNu ja, ondanks het feit dat je mijn leven eventjes met 5 jaar hebt verkort, ben ik toch wel een beetje vereerd dat je een blogbericht speciaal aan mij opdraagt. We missen je allemaal enorm en zijn al volop aan het aftellen tot je weer bij ons bent! Dikke kus en tot snel! Liesbeth
toch fantastische he, hoe ik je van een paar 1000 kilometer ver, nog altijd op je paard kan krijgen
BeantwoordenVerwijderenEn ik krijg genen blog? Ni lief van u!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes u allertofste zus